Docenten Nederlands 15-18
| niveau 4 | Kartonnen dozen
Introductie
Tom Lanoye (op z'n Frans uitgesproken) is, met Herman Brusselmans, de grootste veelschrijver van België. Omdat Lanoyes werk hoge kwaliteit heeft, ligt de vergelijking met Hugo Claus en Louis Paul Boon voor de hand. Als ware opvolger biedt Lanoye in zijn boeken een wervelende show van taal en stijl.
Lanoye is in 1958 geboren in Sint-Niklaas, waar hij opgroeide als 'een slagerszoon met een brilletje' - dat is ook gelijk de titel van zijn prozadebuut (1985). Hij woont de helft van het jaar in Antwerpen, en de andere helft in Zuid-Afrika. Behalve romans en verhalen heeft Lanoye poëzie, toneelstukken, columns en kritieken geschreven; daarnaast bewerkt en vertaalt hij buitenlandse literatuur. Zijn Monstertrilogie leidde tot een populaire televisieserie in Vlaanderen. Zoals ook bij zijn veelvuldige optredens op televisie blijkt, is Lanoye een geweldige performer; een aantal van zijn verhalen en romans heeft hij ook zelf op de planken gebracht. Lanoye houdt ervan om te provoceren. Hij was de eerste Belg die met zijn vriend een geregistreerd samenlevingscontract sloot. Hij werd in 2003 ook de eerste stadsdichter van Antwerpen. Zijn grootste succes is de autobiografische roman Sprakeloos (2009), een aangrijpende roman over zijn moeder, een amateuractrice die door een beroerte haar spraak verliest. Het boekje Heldere hemel dat als Boekenweekgeschenk 2012 verscheen, werd alom geprezen als 'eindelijk eens een écht goed Boekenweekgeschenk'.
Lanoye ontvangt voor zijn literaire werk ook veel waardering in de vorm van literaire prijzen, met als voorlopig hoogtepunt de Constantijn Huygensprijs 2013 voor zijn hele oeuvre. De jury schrijft: 'Tom Lanoye heeft de Nederlandstalige literatuur een adembenemend oeuvre opgeleverd, waarin de taal kolkt en stroomt en de wereld geen moment rust wordt gegund.'
Inhoud
'Dit is het verhaal van een banale liefde en haar verterende kracht.' Met deze zin begint Kartonnen dozen. In het boek worden, met behulp van vier kartonnen dozen, herinneringen opgehaald aan de jeugdjaren van de ik-figuur. Het verhaal start bij de eerste ontmoeting met Z. tijdens een schoolreisje naar de Ardennen. Wat begint als een vriendschap tussen twee tienjarige jongens, ontwikkelt zich verder als beiden op de middelbare school zitten. Als de hoofdpersoon veertien is, begint hij te beseffen dat hij verliefd is op Z. Zijn verlangen naar Z. krijgt een expliciet seksueel karakter, maar de grote vraag is hoe Z. daarop zal reageren. Tijdens een reis met school naar Griekenland komt het tot de begeerde confrontatie, maar dat betekent gelijk ook het einde van de liefdesrelatie. In de epiloog richt de inmiddels 32-jarige ik-figuur zich nog éénmaal tot Z., zijn eerste grote liefde, en tot de lezer.
Moeilijkheid
Echt moeilijk is Kartonnen dozen niet. De lezer zal misschien moeten wennen aan de uitbundige, niet rechtlijnige manier van vertellen; als hij zich daaraan kan overgeven, kan het lezen van dit boek een aangenaam avontuur worden. De manier waarop Lanoye vertelt over verliefdheid en seksualiteit kan die thema's voor sommige jonge lezers al te dichtbij brengen; op Scholieren.com schrijft een leerling dat de schrijver hem te persoonlijk werd en dat sommige passages wel op een korte handleiding voor masturberen leken.
Dimensies |
Indicatoren |
Toelichting| complicerende factoren |
Algemene vereisten |
Bereidheid | Dit boek is niet te dik, niet te zwaar en niet te ingewikkeld. De lezer moet er wel mee kunnen omgaan dat het verhaal heel associatief verteld wordt; de schrijver springt van de hak op de tak en slaat graag ieder mogelijk zijpad in. Dat vergt, zeker van N3-lezers, behoorlijke concentratie. Voor beginnende N3-lezers is dit boek misschien te hoog gegrepen. Lanoyes uitbundige en beeldende manier van vertellen werkt aanstekelijk, maar alleen als de lezer zich ervoor openstelt. |
Interesses | De setting van het verhaal is voor jonge lezers herkenbaar: de middelbare schooltijd, schoolreizen, familieperikelen, de eerste verliefdheid en de ontdekking van seksualiteit. Met name dat laatste aspect, vrijmoedig beschreven, kan sommige lezers hinderen; dat het daarbij over homoseksualiteit gaat, zal het er waarschijnlijk niet beter op maken. | |
Algemene kennis | Er is geen bijzondere voorkennis vereist. | |
Specifieke literaire en culturele kennis | De lezer komt het nodige te weten over het leven (school, politieke verhoudingen) in Vlaanderen in de twintigste eeuw. Daarvan zal voor jonge lezers in Nederland een deel onbekend zijn. De verwijzingen naar andere schrijvers zijn niet problematisch. | |
Vertrouwdheid met literaire stijl |
Vocabulaire | Lanoye is een creatieve en uitbundige schrijver. Zijn taal is hier en daar gekruid met wat Vlaams en Frans. Voor N3-lezers misschien een opgave, voor hogere niveaus een uitdaging. |
Zinsconstructies | De zinnen zijn niet ingewikkeld, maar voor Nederlandse lezers soms wat ongewoon geformuleerd. Toch zal ook de N3-lezer hiermee wel uit de voeten kunnen. | |
Stijl | Een wervelende show van taal en stijl, dat is wat de lezer krijgt bij Lanoye. Wie daar gevoelig voor is, vindt veel om van te genieten. De lezer die vooral op actie gericht is, zal hieraan moeten wennen. Humor is een essentieel aspect van Lanoyes werk. | |
Vertrouwdheid met literaire personages |
Karakters | De karakters worden duidelijk en herkenbaar getekend. Hier zijn geen problemen te verwachten. |
Aantal karakters | Rond de hoofdpersoon wordt een flink aantal personages voorgesteld, maar het wordt nooit onoverzichtelijk. | |
Ontwikkeling van en verhouding tussen karakters | De ontwikkeling die de hoofdpersoon doormaakt, is goed voorstelbaar en is ook goed te volgen. Voor sommige jonge lezers komt het allemaal misschien al te dichtbij. | |
Vertrouwdheid met literaire procedés |
Spanning | De rode draad van het verhaal is duidelijk, maar door de springerige, fragmentarische manier van vertellen zou de lezer hem soms even uit het oog verliezen. Concentratie is vereist; de N3-lezer kan dat misschien niet altijd opbrengen, zeker als het verhaal niet spannend genoeg voor hem is. |
Chronologie | Het grote verhaal wordt helder chronologisch verteld. Af en toe worden wat stukjes voorgeschiedenis ingevlochten; dat gebeurt op een duidelijke manier. | |
Verhaallijn(en) | Zeker de N3-lezer zal moeten wennen aan de uitbundige, niet rechtlijnige manier van vertellen. Als hij zich daaraan kan overgeven, kan het lezen van dit boek een aangenaam avontuur worden. Lanoye vertelt heel associatief en slaat graag ieder mogelijk zijpad in. De N3-lezer moet zich daar wel op instellen. | |
Perspectief | Er is een ik-verteller, die het verhaal van achteraf vertelt. | |
Betekenis | Lanoye geeft duidelijk aan hoe het verhaal gezien moet worden: de openingszin 'Dit is het verhaal van een banale liefde en haar verterende kracht' reikt de betekenis direct aan. Toch zou de (N3-)lezer door de vele uitweidingen van het pad kunnen raken, en bijv. de homoseksualiteit als hoofdprobleem van de roman kunnen gaan zien. | |
Relevante bronnen voor docenten |
dbnl.org | 'Tom Lanoye' vn.nl | Annemiek Neefjes, 'Tom Lanoye: Gelukkig kan ik schrijven' (interview, 3 oktober 1998) |